Türkiye’de konut kiralama ilişkilerinde yaşanan gerilim, hukuki ve ekonomik zeminde hâlâ kalıcı bir çözüme kavuşmuş değil. Fahiş kira artışları, taşınma maliyetleri, tahliye süreçleri, kontrat tartışmaları ve ek talepler nedeniyle hem kiracılar hem de ev sahipleri, uzun süredir süregelen bir tıkanmışlık içerisinde bulunuyor. Devletin geçici tedbirleri, piyasa şartlarını dengelemekte yeterli olmadı; taraflar arasındaki anlaşmazlık ise her geçen gün yeni bir boyut kazanıyor.
Son dönemde ev sahiplerinin bazı kiracılardan peşin kira, kefil, banka dökümü, tahliye taahhüdü, hatta aylık senet talep ettiği yönündeki örnekler, sektördeki baskı ve güvensizlik ortamını görünür hale getirdi. Konut kiralama sürecinde taleplerin giderek ağırlaşması, özellikle ekonomik sıkışıklık yaşayan kiracılarda ciddi bir psikolojik gerilim oluşturuyor. Aynı şekilde ev sahipleri de kira alamama riski, tahliye süreçlerinin uzunluğu ve değer kaybı endişelerini dile getirerek mevcut ortamın kendilerini de mağdur ettiğini savunuyor.
Gelinen noktada kriz, yalnızca ekonomik değil; güven, hukuk ve sosyal psikoloji boyutlarıyla karmaşık bir tabloya dönüşmüş durumda. Kalıcı ve net düzenlemelerin hayata geçirilmemesi, tarafları keyfî talepler, tartışmalı uygulamalar ve yüksek gerilimli müzakerelere mahkûm ediyor. Sadece geçici adımlar değil, uzun vadeli, hukuki altyapısı güçlü ve tarafları koruyan kapsayıcı bir düzenleme ihtiyacı öne çıkıyor.
Devletin bu alanda geciktirmeden, piyasa gerçekliğiyle toplumsal hassasiyeti dengede tutan, istismar alanlarını ortadan kaldıran ve kira ilişkilerini açık, şeffaf ve uygulanabilir bir standarda kavuşturan bir düzenleme yapması bekleniyor. Aksi hâlde sorun, büyüyor, cinayete kadar gidebiliyor.