Zihni Kemalizm'le iğdiş edilmişlerin "şeriat" anlayışı

İnsanlık, belki de tarihin gördüğü en bunalımlı süreçten geçiyor. Tatmini maddede arayan modern insan ruhunu bir türlü doyuramamanın verdiği hırsla her geçen gün birbirinden daha sapkın yollara tevessül eder hâle geliyor. Dünyadaki bu vaziyet tabiî olarak memleketimiz için de geçerli. Üstelik memleketimizde, tam 100 senedir insanı bataklıkta yaşamaya mecbur bırakan Batıcı rejim hâkim değilmişçesine, Bizans artığı bir kesim çıkıp “Kahrolsun şeriat!” sloganları atarak ahmaklıklarını ve fikirsizliklerini ortaya koyuyor. Onların tek derdi, Batı’ya kuyrukçuluk, İslâm’a düşmanlık etmekken onlara da “hak ettikleri” adil muameleyi gösterecek olan yine şeriattır. Fakat hem Batı hem de Batıcı laik keism eliyle öcüleştirilen şeriat, Müslüman görünümlü fakat zihni Kemalizm'le iğdiş edilmiş hocalara da sirayet etmiş durumda. Şeriatı, herkes için; insanın insanca yaşayacağı yeni bir yönetim şekli ile yaşanabileceğini de bir türlü idrak ettiremedik. Şeriatın iğdiş edilmiş kafalarca bir asırdır nasıl anlaşıldığını Star Gazetesi'nin köşe yazalarından Ergün Yıldırım "Şeriatçılığın korku siyaseti olarak üretimi" başlıklı yazısında güzel özetlemiş. İşte o yazısı: "Şeriat gelsin diyorsunuz da kimin şeriatı? Selefilerinki gelse Sufileri keser. İslamcılarınki gelse hem Selefileri hem Sufileri keser. O ağzınızdan düşürmediğiniz Osmanlı şeriatı gelse hepinizi keser". Bir İlahiyat profesörünün (Hilmi Demir) sözleri bunlar. Bütün farklı durumlarda şeriat hep kesen bir şey. Selefiler, Sufiler, İslamcılar ve Osmanlı hep şeriatla kesiyorlar. Şeriat "keser" olarak imgeleniyor. Şeriatın kesme imgesi Cumhuriyet dönemi "şeriatçılık" adı altında üretilen İslam karşıtlığı söyleminin bagajıdır. Elbette bu bagaj, egemen batıcı elitlerin söylemidir. Şeriatın keser olduğunun üretimi, bir örnek olayla sahnelendi: Menemen Olayı. Menemen Olayında güya şeriat isteyenler bir masum subayın başını kesmişlerdi. Tertibatı hazırlayanlar, artık şeriatı kesmekle eş anlamda kullanacaklardı. Hem de kör bağ bıçağı ile baş kesen bir şey. Bu karşıt ve karalayıcı şeriat söylemi her zaman dine baskı için kullanıldı. Necip Fazıl, bunu cesurca anlatır. 31 Mart'ta "şeriat gidiyor" denerek isyan edilmiş ve birçok günahsız insanın kanına girilmişti. Cumhuriyet döneminde de "şeriat geliyor" denmeye başlandı. "Şeriat geliyor" ve "şeriat gidiyor" önermelerinin temelinde korku ve siyaset iç içe geçer. 1993 yılında, Uğur Mumcu'nun ölümünden sonra da "şeriatçılık söylemi" üretildi. Uğur Mumcu, profesyonel bir şekilde katledilmişti. Kardeşi Ceyhun Mumcu, yıllarca bunu dillendirdi. Fakat Mumcunun cenazesini kaldıranlar, Ankara'da düzenlenen mitingde "kahrolsun şeriat" sloganları attı. Şeriat yeniden bir korku ve tehdit siyaseti olarak harekete geçirildi. Özal'ın Türkiye'yi sivilleştirme siyasetinin sürdüğü dönemlerde olmuştu bunlar. Laikçiler, Kemalistler ve alevi yurttaşlarımız yeniden şeriat gelecek diye endişeli olmaya başladılar. Afganistanlı Müslümanlar, Sovyetlerin işgaline karşı savaşırken mücahitti. Batı medyasında mücahitler diye övülüyordu. Ülkelerini işgalden kurtaran onurlu insanların mücadelesi diye anlatılıyordu. ABD işgal edince, bu defa Afganistan mücahitleri şeriatçılıkla gündeme geldiler. Kabileci ve geri yaşamları, kadınlara karşı gelenekçi dışlama tutumları, savaşlar ve kamp yaşamıyla gelen patolojik tutumlar, "şeriatçılık" ile kodlandı. Arkasından daha sinematografik ve Ortaçağ Batı muhayyilesi ile birleşecek biçimde IŞİD'in barbar uygulamaları, medyaya "şeriatçılık" diye servis edildi. Yezidi kadınları cariye diye pazarlarda satan, onları zorla köleleştiren ve tecavüz edenler savaşın, yoksulluğun, işkencehanelerin ürettiği patolojik kişilerdi. Şeriatçılığın "kesme" ve dört kadınla evlenme şekline indirgenme siyaseti, demek ki epeyce küresel bir egemenliğe dayanıyor. Yerel düzeyde bunu temsil edenler de bunun bir parçası aslında. Şer'i şerifi lağvedenlerin Müslüman toplumda sebep oldukları mesafe Menemen Olayı ile aşıldı. Ne Afganistan'da yapılanlar doğru, ne de DEAŞ'ın yaptıkları. Osmanlıda uygulanan şer'i şerifi veya İslam hukukunu bunlarla aynı kategoriye koyarak "kesmek" diye imgelemek bambaşka bir şey. Osmanlının kurduğu toplumsal düzenin, hukukun, miras normlarının vs temelinde şer'i şerif vardır. Bu normlar, kendi döneminde dünyaya örnek olacak bir adalet ortaya koymuştur. Kadılık kurumu ve ona bağlı olarak uygulanan adalet ve şeriat ilişkisi tecrübeye, dengeye, düzene ve hakka dayanır. Bunun için sadece şer'iye sicillerine bakmak yeterli. Ömer Lütfi Barkan'ın, Cumhuriyetin 50. Yılı münasebetiyle yayınlanan kitapta, "Osmanlıda Örfi ve Şer'i Hukuk" makalesi çok aydınlatıcı. Halil İnalcık, bu makaleden aldığı ilhamla Osmanlıda Din Devlet İlişkileri adıyla bir kitap yazdı. Müslümanların fıkıh geleneği ve şer'i şerifi 14 asır boyunca toplumlara düzen vermiş, insanlara adalet sağlamış, haklar ve sorumlulukları tanımlamış. Bütün bunları yok sayarak Osmanlı şeriatı keser gibi sonuçlar çıkarmanın ne Müslümanlıkla ne de bilimle bir ilişkisi var.

Zihni Kemalizm'le iğdiş edilmişlerin "şeriat" anlayışı

Şeriatçılığın "kesme" ve dört kadınla evlenme şekline indirgenme siyaseti, demek ki epeyce küresel bir egemenliğe dayanıyor. Yerel düzeyde bunu temsil edenler de bunun bir parçası aslında...

Başıboş köpek sorunu nasıl çözülür?

Kelime-i Tevhid sancağı taşıyan gence küfreden zanlı adliyeye sevk edildi

Kemalistlerin yine biti kanlandı: Kelime-i Tevhid bayrağı taşıyan gence alçak saldırı

Muhammed Ali Çağlar serbest bırakıldı

Çürümekte olan toplum, yeni bir nizama hasret!

"Puta tapmayın" dedi, gözaltına alındı!

Türkiye'de absürt manzara: İnsanlar bağlı, köpekler serbest!

İnsanı canavarlaştıran rejim: Uyuyan babasının boğazını kesti

Çağımız buhranı derinleştikçe her türlü illet bünyeyi sarıyor

Giderek kitlesel bir biçimde yozlaşan ve fosilleşen bir nesille karşı karşıyayız