Ankara’nın göbeğinde 11 yaşındaki engelli bir çocuğun yıllardır güvercin kümesinde yaşatıldığı ortaya çıktı.
Babasının ölümünün ardından annesi evi terk edince Adnan adlı çocuk, amcası tarafından bir kümese kapatıldı. Belden aşağısı tutmayan, kendi başına tuvalete bile gidemeyen küçük çocuğun kaldığı yer, hayvanların dahi barınamayacağı bir kömürlük ve kümes karışımı yapı…
Penceresi olmayan, yırtık bir örtüyle kapatılmış, yerde su ve çamurun bulunduğu alan, çocuğun yedi yıldır “ev” olarak gösterildiği yerdi.
Durum, Ankara Abisi İyilik Derneği’nin yaptığı saha ziyaretinde ortaya çıktı.
Dernek gönüllüleri, yüzlerce eve ulaştıkları çalışmalar sırasında Adnan’ı kümeste bulunca müdahale etti. “Vicdanım el vermiyor, bu çocuğu burada bırakamayız” diyen ekip, sosyal hizmetlerle temasa geçerek Adnan’ın temiz bir yatağa ve güvenli bir ortama alınmasını sağladı.
Dernek, Ankara’da benzer şartlarda yaşayan yüzlerce insanın kapısını çaldıklarını ve sahipsiz kalan çocukların durumunun giderek ağırlaştığını belirtti.
Haberin en çarpıcı yönü ise şu soruları gündeme taşıyor: Bu çocuk yıllarca bu hâlde yaşarken o mahallenin muhtarı neredeydi? O bölgenin imamı ne yaptı? Belediye başkanı, vali, sosyal hizmet birimleri bu çocuğu nasıl görmedi? Ankara’da milletvekiliyim diye koltuklara oturanlar, işte asıl temsil etmesi gereken bu ve bunun gibi yüzlerce çocuğu ve aileyi temsil edebildi mi? Bir engelli çocuğun başkentte güvercinlerle birlikte yaşaması, sadece bireysel ihmal değil, bütün bir kamu düzeninin çürüdüğünü, koca başkentte yanıbaşlarındaki feryadı duymayacak kadar vicdanların sağır olduğunu gösteriyor.