Gazze’de açlık ve katliamın iç içe geçtiği bir vahşet yaşanıyor. İsrail kuşatması altında günlerdir aç kalan aileler, hayatta kalabilmek için yardım dağıtım noktalarına yöneliyor. Evlerinden çıkanlar genellikle en güçlü olan babalar; çünkü yollar tehlikelerle dolu. Ama bu babalar, bir torba un ya da biraz ekmek umuduyla çıktıkları yollardan çoğu zaman cansız beden olarak geri dönüyor.
Tanıklıklar korkunç: Yardım dağıtım noktalarına çağrılan insanlara önce “gelebilirsiniz” deniyor, ardından makineli tüfeklerle ateş açılıyor. Bir Gazzeli, “Drone’un hoparlöründen izin verdiler, 100 metre kala üzerimize ağır ateş açtılar. Yanımdaki arkadaşım vuruldu, 7 kişi öldü, sürünerek kaçtık” diye anlatıyor. Başka biri ise, “Dünkü dehşetten sonra geri dönemedim. Astım ilacı ve yiyecek almam lazım ama orası ölüm tuzağı” sözleriyle yaşanan çaresizliği dile getiriyor.
Anne ve çocuklar da hedefte. Bir paylaşımda, “5 yaşındaki kız açlıktan ölüyordu. Annesi ABD/İsrail’in sözde dağıtım noktasına yürüdü. İsrail askerleri, 12 yaşındaki oğlunun ve kızının gözü önünde onu vurarak öldürdü” deniliyor. Başka bir olayda, besin takviyesi almak için sırada bekleyen anne ve çocuklar vuruldu; küçük bir çocuk “Annem aç öldü. Sizden sadece savaşı durdurmanızı istiyoruz” diyerek dünyaya seslendi.
Reem’in hikâyesi Gazze’deki dehşetin simgesi oldu. Yolda dua ediyor, endişeyle ilerliyordu; ailesi yorgun argın yürüyüp dinleniyordu. Yardım dağıtım noktasına yaklaşmışlardı ki bir anda ağır silah sesleri yükseldi. Reem, son kez oğluna ve kızına ayrılırlarsa nerede buluşacaklarını hatırlattı. Ardından vuruldu. Çocukları “Annemin son sözleri ‘Ayrılırsak nerede buluşacağız?’ oldu. Ama artık sonsuza dek ayrıldık” diyerek yaşanan felaketi anlattı. Küçük Ahmad, arkasındaki bir kız çığlık atınca döndü ve annesinin yüzüstü yere kapaklandığını gördü.
Babaların ardından yetimler kaldı. Altı çocuk babası bir adam, bir paket un almak için gittiği yardım noktasında keyif için öldürüldü. Dört çocuk babası Saleh Dalloul da, Rafah’taki ABD-İsrail yardım merkezi yakınında öldürülen altı kişiden biriydi. Şimdi geride bıraktıkları onlarca çocuk, açlıktan ölmeye hiç olmadığı kadar yakın.
Gazze’deki gerçek değişmiyor: “Babam bir şehit, cennette bir şehit…” diyerek babasına veda eden çocuklar var. “Yardım getirmeye gitmişti, hiçbir şeyimiz yoktu” diyerek katledilen kardeşinin yasını tutan kızlar var.
İsrail ordusunun hedefi yalnızca açlıkla öldürmek değil; hayatta kalma umudunu taşıyanları da kurşunlarla biçerek, geride kalanları büsbütün çaresiz bırakmak.
