İnsan sevmeyi öğrenir. Allah ise sevgiyi yaratandır. O'nun sevgisi bizimkinden azade, beşerinkinden yüksek, her şeyden gerçek olandır. Zira O’nun sevgisi, sonsuzdur. Saf’tır. Sır’dır.
İnsan, yaratılmış olanı ihtimal dahilinde sever. İçinde büyüttüğü duygular, yöneldiği muhatapta ya karşılık bulur ya da bulmaz. Bazen karşılık verdiğini söyleyen bile dürüst değildir. Kendi nefsini dinler, kalbini değil. Zira beşer, kelimeyi çokça bilir ama mânâyı seyrek duyar.
İnsan belki de en çok o ihtimali sever; gerçek olmasa da. Belirsizliğin buğulu camında hayâl çizen parmak izidir sevgisi. Olasılıklar, umuda sarılı korkular… Ve insan aldanır. Çünkü surete bağlanır, sîretin derinliğini kaçırır. Sevginin beşerdeki karşılığı muallaktır; sabit değildir. Gönüle dokunur gibi yapar, sonra çekilir.
Peki, sevginin Yaradan'la rabıtası böyle mi?
Daha biz hiçbir şey değilken, hiçbir şey bilmezken, sevginin varlığından bile habersizken O bizi sevdi. Sevmeyi öğretti. Bizi sevdi, başkasını da O’na olan sevgimizle sevdirdi. Başkasını onu daha güzel sevebilmek için sevmeyi öğretti.
"Benimsin sen, Benim olmaya layık ol, Beni sev." dedi. Bu muhabbeti vasıtasız da bırakmadı. Sevelim diye sebepler yarattı. "Sevecek bir yol bulamazsan, bari bunları verdiğim için sev," dedi. "Sev ki yaklaş Bana. Ben zaten sana, senden yakınım."
O bizi bizden önce sevdi. Hiç karşılık beklemeden verdi. Vermek O’nun şânındandı, almaksa bizim acziyetimizde gizliydi.
Biz mi? Biz O'nun sevgisine hep bir bahane aradık. Bir nimet, bir mucize, bir rahatlık, belki bir ferahlık... Bazen O'ndan çok bir insanı sevdik. O'ndan gelen bu hazır sevgiyi, mevcut ve somut olanda bulmak istedik. O'nun sevgisini bir insanda bulabileceğimize inandık. Menzil yolu belliyken, farklı yollardan varmayı denedik. Gölgeye koşup, ışığın kaynağından uzaklaştık.
Yine de ne zaman kaybolsak, kapısını çalabileceğimiz bir evin ışığı gibi belirdi karşımızda. Dokunduğunda adıyla yüreğimizi sarıp ısıtacak bir Rahmet eli uzandı daima. Geri çevirmeden, kınamadan... Yalnızca şefkatle.
İnsan sevmeyi öğrenir. Allah ise sevgiyi yaratandır. O'nun sevgisi bizimkinden azade, beşerinkinden yüksek, her şeyden gerçek olandır. Zira O’nun sevgisi, sonsuzdur. Saf’tır. Sır’dır.
Aylık Baran Dergisi 39. Sayı Mayıs 2025
